تأثیر ساز و کارهای حاکمیت شرکتی بر میزان افشای اختیاری در گزارش‌گری سالانۀ شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

هدف این پژوهش، بررسی تأثیر ساز و کارهای حاکمیّت شرکتی بر میزان افشای اختیاری اطلاعات در گزارش‌های سالانۀ 213 شرکت پذیرفته‌‌شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دورۀ زمانی 1388 تا 1389 است. به منظور اندازه‌گیری سطح افشای اختیاری اطلاعات در گزارش‌های سالانه از شاخص غیروزنی متشکل از 50 قلم اختیاری و برای آزمون فرضیه‌های پژوهش، از روش تحلیل ضرایب رگرسیون استفاده شده است. نتایج حاصل از پژوهش بیانگر آن است که از میان ساز و کارهای نظام حاکمیت شرکتی در حوزۀ افشای اختیاری، تنها مالکیت نهادی رابطۀ مثبت و معناداری با سطح افشای اختیاری دارد. دیگر متغیرهای حاکمیّت شرکتی (اندازۀ هیأت مدیره، اعضای غیرموظف، دوگانگی مسئولیّت مدیرعامل، مالکیت مدیران و مالکیت عمده) رابطۀ معناداری با میزان افشای اختیاری ندارند. در واقع، مالکیت نهادی عاملی است که منجر به ترغیب شرکت‌ها برای افشای اختیاری اطلاعات می‌شود. شواهد تجربی این مطالعه می‌تواند قانون گذاران را در اتخاذ رویه‌های جدید در بهبود کیفیت گذارش گری مالی، یاری رساند.